www.queen.fora.pl

abercjusz

Ostatnio przeczytałem taki komentarz:

1pietras1

Bardzo ciekawy temat. Ja osobiście wielokrotnie się nad tym zastanawiałem... Choć zapewne moje najodważniejsze wizje byłyby dalekie od rzeczywistości. Zresztą - któż to wie... Ciężko cokolwiek napisać. Jakkolwiek by to wyglądało, trudno mi wyobrazić sobie Freddiego statycznego na scenie. Zapamiętaliśmy Go jako frontmana doskonałego... Jednak czy ten obraz jest rzeczywisty? Co gdyby nie Jego przedwczesna śmierć? Jest wiele pytań... Ta sama przedwczesna śmierć, czy to Mercury'ego czy to Morrisona, roztoczyła wokół tych postaci pewną otoczkę kultu już na lata. Dodajmy - w dużej mierze poza muzyczną... Znacznie łatwiej za to odnieść się do końcowej części cytowanej opinii. Ich muzyka się nie starzeje, będzie wieczna. To fakt... Ale Ich samych to już (niestety) nie dotyczy. Przynajmniej bezpośrednio. Doceniam fakt, że tworzą jeszcze muzykę. Dobrą muzykę... Że kontynuują wspaniałe rozdziały w historii muzyki... W ogóle pop kultury XX wieku... tj. np. "The Rolling Stones". Ale... I znowu to "ale". Cytując klasyka:

"Trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść..."

...niepokonanym?

PS Co do samego Freddiego - odszedł w niebywałym stylu, z klasą... Nagrał znakomity album. Ba... Wg wielu, zaśpiewał na nim najlepiej w karierze. Czy to dobrze, że odszedł? Nie. Nie mogę tak powiedzieć o żadnym wielkim muzyku, o kimkolwiek zresztą... Czy to dobrze, że odszedł - dodając przy tym - gdyż już nie musiał cierpieć? Tutaj moja odpowiedź skłania się już w przeciwnym kierunku...

irminella

Każdy fan wolałby, aby Freddie nie odszedł (taką mam nadzieję). Wiadomo to te 20 lat straconej muzyki, nie wiadomo jakie kawałki by powstaly. Może panowie pogrążyliby się w popie, może wrócili do korzeni... Nie wiemy, nigdy się nie dowiemy. Ponadto prawdopodobnie gdyby żył Freddie nie słyszelibyśmy o takich rzeczach jak pełen hipokryzji występ w X-Factory czy inne niezbyt mądre decyzje. A może wcale nie byłoby już Queen? Może na początku lat 90. pokłóciliby się na amen, wszak wiemy, że w latach 80. zbyt ciekawie między nimi nie było.

Czy dobrze, że umarł? Cóż, na pewno jego śmierć jest ważna, zwraca uwagę na ważny i cholernie wstydliwy problem - Hiv i AIDS. Chorobę kojarzącą się z narkomanią i homoseksualizmem. Umiera gwiazda rocka, uwielbiana przez miliony ludzi na całym świecie. I te parę milionów będzie zwracało uwagę na problem AIDS przez pamięć o Freddiem.

Cóż więcej powiedzieć, źle, że umarł, może dobrze, że nie żyje. Kiedyś ktoś mi powiedział, że wszytsko ma swoje miejsce i czas. Może gdyby Queen istniało z Freddiem więcej niż te 20 lat to nie byłoby już to samo Queen?

1pietras1

irminella

czy mądre to nie wiem, natomist wydaje mi się prawdziwe. Przynjamniej w moim przypadku tak jest, myślę, że wiele ludzi poprzez postać Freddiego zaczęło rzeczywiście inaczej patrzeć na problem

RockStar

Z pewnością jest to temat, na który nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Zarówno wymienione argumenty "za", jak i "przeciw", przemawiają za powyższą opinią. Wymienieni muzycy odeszli będąc, może nie w szczytowych, ale ważnych punktach kariery czy to solowej, czy ze swoimi zespołami. Z jednej strony słychać głosy, że to w naturalny sposób zamknęło Im drogę do kontynuowania swojej znakomitej twórczości. Z drugiej jednak strony - skąd pewność, że z biegiem czasu nie zaczęliby odcinać kuponów od tego, czego dokonali, kiedy naprawdę byli na absolutnym topie... Nie potrafię udzielić odpowiedzi na to pytanie w pełnym jego rozbudowanym rozumieniu. Najprościej odpowiedzieć jednak - nie, niedobrze, że odeszli.

margoQ

I tym sposobem pozostaje mi się tylko podpisać pod tym, co już napisaliście.

Moje przemyślenia są zbliżone mylę do Waszych: wszystko ma swoje "za" i "przeciw", nawet tak traumatyczne przeżycie, jak czyjaś śmierć. Zawsze pozostaje pustka, żal i setki pytań o niedokonaną przyszłość, "co by było gdyby..."; gdyby nie odeszli Freddie, Morrison, Cobain, Joplin, Presley, Hendrix... Przecież to byli muzycy ważni, którzy coś osiągnęli, zapisali się w historii muzyki, niejednokrotnie obrośnięci legendą i niemal kultem... Ale właśnie, każdy się kiedyś wypala... Nie mówię "dobrze, że odszedł/odeszli", bo nie, w żadnym razie i żadnym wypadku, ale cieszę się (choć to nie trafione określenie) tym, co zostawili, całym artyzmem tego, co stworzyli. Czystością dokonań, nie splamioną wspomnianym odcinaniem kuponów od sławy i komercyjnej posuchy. Oni żyją w naszych sercach i pamięci, w ogóle w sercach i pamięci wszystkich swoich fanów. A dzięki temu ich muzyka pozostaje nieśmiertelna.

A przy okazji każda z tych śmierci rzuca światło na pewne wstydliwe strony naszego życia: na HIV i AIDS, nadużywanie alkoholu oraz środków odurzających, przez co oczy "opinii publicznej" zwracają się również w tą stronę z pytaniem: jak z tym walczyć/ przeciwdziałać?... Albowiem nie ma ludzi - jak pokazują te doświadczenia - których taki dramat nie może dotknąć.

Myślmy, słuchajmy i kochajmy.
Pamięć o wszystkich zasłużonych.

RockStar

Amen...